نگرانی...

نگرانی چشمهایم را بی تاب کرده! دل شستن راحت است اما گاهی

دلت اندوهگین میشود از نبودن از رهایی، عادت کرده اییم در بند باشیم

نامهربان باشیم سوزش دارد تیغ جراحی، اتاق سبز انتظار تازه ای

است.همه چیزجلاد گونه است زمان ثانیه ها ودقایق تورا به چوبه مرگ

میکشاند؛گویی انگار نبوده ای! ومرگ برایت چشم نواز میشود شاید هم

دلخراش!من نمیدانم!

کوچ پرستوها رادیده ای؟ غروب را دیده ای؟

حتمن زمان بهتری خواهد آمد...پس بدرود مردتنها!